Βία και ελπίδα στο τελευταίο θέαμα

Είναι βέβαιο ότι η κοινωνία που μας έτυχε να ζούμε είναι μια όπου όλες οι κοινωνικές ταυτότητες έχουν διαλυθεί και όπου όλα όσα, ανά τους αιώνες, συνιστούσαν την αλήθεια ή το αντίθετό της, για τις επόμενες γενιές στη γη έχουν χάσει κάθε νόημα. Στην παγκόσμια μικρομπουρζουαζία, στη μορφή της οποίας το θέαμα έχει παρωδιακά εφαρμόσει το μαρξιστικό σχέδιο της αταξικής κοινωνίας, οι διαφορετικές ταυτότητες που έχουν σημαδέψει την ιλαροτραγωδία της παγκόσμιας ιστορίας έχουν εκπέσει και συνυπάρχουν σε μια φαντασμαγορική κενότητα